Mevsimin İlk Doğa Yürüyüşü

Mevsim sonbahar,gün döndü ama hava Ege’de hala çok sıcak.Yaklaşık 01 Eylülden beri özel izinle de olsa doğa yürüyüşleri için İzmir’in çevresini dolaşıp duruyoruz. Yazı içindeki fotoğraflardan da anlayacaksınız zemin oldukça kuru  ve istenmeyen durumlara gebe… Yani ormanlarımız  hala yangın tehlikesine karşı  hassas durumda.Yukarıda sıraladığımız nedenlerden dolayı katılımcı sporcularımızı bazen hiç de arzu etmediğimiz şekilde baskı altına alabiliyoruz.Ama bu endişemize hak vermeleri ve fazla temkinli davranışımızdan  rahatsızlık duyulmaması da bizim gurur kaynağımız oluyor.En yenisinden en eskisine varana kadar bütün arkadaşlarımızın doğada takım olmanın gerektirdiği uyum sorununu aşmaları bizi fazlasıyla mutlu ediyor…

Uzun zamandan beri  doğa yürüyüşü notlarımıza yine ara verdik.Bunun sebebi yoğun işlerimizin yanında biraz da tembelliğimizden… Affola… İşlerimizin yoğunluğu, web sayfamızın güncellenmesi ve bu süreç içinde izleyicilerimizin daha çok ilgisini çekecek ve onları sayfalarımızın içinde daha uzun süre meşgul edecek, faydalı uğraşıları ortaya çıkartarak yayınlamak ve daha göz alıcı bir web sayfası yaratmak telaşımızdan kaynaklanıyor.…

Gecen haftadan kalan ufak anılar ile söze başlarsam yadırganmaz umarım… Eylül başından beri doğa yürüyüşlerimizin müdavimleri hep yeni arkadaşlarımız… Eskiler yaz mevsiminin etkisinden hala kurtulamadı sanırım.Bunda biraz da Ramazan’ın etkisi olsa gerek…Kim bilir,belki devam eden sıcaklar da onları korkutuyor (!)  olmalı… 

Geçen haftanın başrollerinde  çok sempatik ve sevimli bir güzelimiz oynadı. Sevgili Eren arkadaşımızın beş yaşındaki minik kızı ECE… Gülen gözleri,sevimli hareketleri ve onca yolu,babasına taş çıkartırcasına yürüyerek tamamlaması ile bütün grubun takdirini kazandı. En riskli geçişleri bile “Ben macera istiyorum anne !...” diye haykırarak ve oldukça  temkinli yapması, onun gelecekte iyi bir sporcu olacağının da kanıtı olarak görüldü.

Minik Ece’nin yorulduğu anlar olmadı mı ? Tabi ki oldu.Öyle anlarda bazen Yüksel abisi devreye girerek bir mandalina ikramı yaptı,kimi zaman da Hale ablası devreye girerek yürüyüşü bırakıp nerdeyse dağ başlarında evcilik oynamaya kalktılar…Fatma ablaları ise en güzel şarkılarını onlar için söyledi… Yani dostlar Bayramlı – Dereköy  doğa yürüyüşümüz kelimenin tam anlamıyla evlere şenlik oldu…Ne havanın sıcaklığı ne de kuruyan su kaynaklarından dolayı yaşadığımız  susuzluk aklımıza bile  gelmedi.

Ha !... Söylemeden edemeyeceğim,hani o yukarıda adrenalin katsayımızı artıran bir geçiş noktasından bahsettim ya… Grubumuzun  yeni ve sempatik üyesi, iki haftalık kıdemi ile de  artık eskiler arasında yerini alan sevgili Berna’nın işte tam o geçişi tamamladıktan sonra, haftanın kaytarıcısı olarak seçtiğimiz partneri Derya’yı cep telefonundan bir arayışı ve o geçiş anını bir anlatışı vardı ki,o duygu yoğunluğunu buradan benim aktarmam gerçekten mümkün değil… Hele de sevgili Deniz’in, haftanın ikinci kaytarıcısı olarak seçilen eşi İnanç olmadan katıldığı bu ilk yürüyüşü esnasında, o kritik geçişleri elinden tutulmadan kendi öz güveni ile tamamlaması, izlenmeye değer bir başka gurur anıydı…Ayağındaki soruna rağmen hiç şikayet etmeden parkuru tamamlayan sevgili Nursel seni de unutmadık…Hepinizi kutluyorum sevgili dostlar…Minik Ece,Nursel,Berna ve Deniz  en başta sizi tabi…

Bu hafta ise grubumuzda tamamen yeni yüzler vardı hepsi birbirinden değerli…Geçen haftanın kahramanları çeşitli nedenlerden dolayı bu hafta izinliydiler…Bu haftanın kahramanları mı ? Vallahi yalan söylemeye gerek yok bu hafta herkes kahramandı. Geçtiğimiz haftaki Ovacık Yaylası parkurumuzu hem yolun uzaklığı, hem parkurun uzunluğu, hem de su kaynaklarının azlığından dolayı  aramızda yaptığımız oylama ile  gelecekte bir güne erteledik. Nereye mi gittik ? Biz de parkur çok.Yürüyüş grubu sayımızın kontrollü azlığı ve yöredeki parkur portföyümüzün zenginliği dolayısıyla yürüyüş esnasında bile parkuru değiştirerek kolaylaştıracak esnekliğe sahibiz…Sayısal çoklukların içinde kaybolmaktansa sayısal azlığımız ile daha kaliteli ve daha keyif alınarak tamamlanacak  doğa yürüyüşlerinden yana hep tavır aldık ve uyguladık… Kararlılıkla uygulamaya da devam ediyoruz.

2008 yılı doğa yürüyüşlerimizde maksimum katılımcı sayımızı 30 olarak belirledik.Peki daha fazla talep olursa ne olacak dersiniz,bu zaman kadar hiç kimseye  hayır demedik.Kayıt yaptırmadan Pazar sabahı aramıza katılmaya karar verip gelenler bile olsa Limit aşımlarında en fazla 30 dakika içinde ikinci bir araç ile ikinci bir 30 kişilik ekibi de oluşturabilecek bir dinamizme ve yapıya sahibiz. Aynı parkuru kullanmak şartıyla ikinci ekibi de kontrol edip,sevk ve idare edecek, liderlik yapabilecek yeterli sayıda  pırıl, pırıl arkadaşlarımızın varlığı bize bu gücü veriyor. Gerek duyduğumuz anlarda bu gücü de devreye sokup kullanmaya hazırız.Size bu hafta nereye gittiğimizi söyleyecektim değil mi ? Nerden nereye geldik…Kusuruma bakmayın siz…

Efendim bu hafta  Pınarbaşı’ndan Rasathane,Kurutepe zirvesi ve oradan  Hasanağa  çeşmesinde öğle molası vermeyi  hedefleyerek Kaynaklar ’da doğa yürüyüşümüzü sonlandırmayı programladık… Ancak,Hasanağa çeşmesine, havanın aşırı sıcaklığından dolayı aşırı sıvı kaybı ve su kaynaklarının maalesef içim kalitesinden uzak ve bozulmuş olması sebeplerinden ulaşamadık. Yürüyüş esnasında arkadaşlarımıza işkence yaşatmaktansa ve onları Arizona çöllerinde “Su, su !.. “ diye haykıran kovboylar gibi  görmek istemediğimizden Kurutepe zirvesinden sonra parkurumuzu tekrar değiştirerek biraz daha kolaylaştırdık. Öğle molasını Kurutepe’nin eteklerinde çam ormanları içinde verdik. Soframızı  koca bir çam ağacının gölgesine kurduk.Sabahtan temkinli olarak doldurduğumuz termoslarımızdaki sıcak su ile çay ve kahve keyfimiz de yapmayı unutmadık…Sevgili Elçin’in annesi mi yoksa kendisinin mi  yaptığını hala anlayamadığımız kekleri ve değme pasta yapımcısına taş çıkartırcasına  damağımızda tadı kalan tatlı çeşitlerini anlatmak istemiyorum eksik bir şey kalır diye. Umut ve Sakine’nin Patates salatası ve tabiki grubumuzun kıdemli aşçısı Yüksel kardeşimizin brokoli salatasına da değinmeden geçmek olmaz. Ayrıca sessiz ama istikrarlı sağlam hareketleri ile sevgili GÜLŞEN, yol boyunca süren dostca sohbeti ile Pervin hanım sizleri de unutmadık... Sevgili Elif, grubun eski üyelerine performans methiyesi  düzmüyoruz biliyorsun... :)))

Yemek sonrasında  Dr. Zeynep ve Dr. Osman hocanın çam ağacı gölgesindeki yarım saatlik uyku keyfi öğle sohbetimizin konusu oldu… Osman hocam fotoğrafların ben de unutma… :))) Doğa yürüyüşümüzün öğleden sonraki bölümü biraz daha enerji dolu ve oldukça keyifli bir iniş ile tamamlandı.Kaynaklar köy merkezine girerken sokak içlerinde burnumuza gelen Hamsi tava ve sıcak ekmek kokusu hepimizin iştahını kabarttı… Köy kahvesinde yeni demlenen sıcak çay eşliğinde yenen sıcak pide ve öğleden kalan peynir, domatesten teşekkül akşam sofrasında  her şeyden önemlisi SEVGİ ve ARKADAŞLIK  vardı… Ve onca yorgunluğa susuzluğa rağmen yüzler ve gözler hala gülüyordu… Bir sonraki haftanın programında tekrar birlikte olmak için sözleşerek ayrıldık birbirimizden…

İyi bayramlar efendim… Bayram sabahlarının güzelliğinde şeker gibi nice güzel günler diliyorum… Şahsım ve  PATİKATREK  grup üyeleri adına…Neşeniz bol olsun…