Ege'nin Alpleri Bozdağ

14 MAYIS PAZAR. Anneler Günü, Grup  olarak annelerimize farklı bir gün yaşatalım diye düşünmüştük. Annelerimizi doğaya götürelim, bahar ile canlanan doğada gönüllerince bir gün yaşasınlar dedik...İçimizden bu çağrıya uyan bir tek Sevgili TOYGAR cıktı. 14 MAYIS 2006 pazar günü annesini BOZDAĞ ZİRVE tırmanışımıza getirdi. TOYGAR henüz 8 yaşında ama sanki büyümüş de küçülmüş,yaşam dolu,cıcvıl cıvıl bir kardeşimiz. Yaklaşık iki saat süren yolculuk esnasında göze batan ilk sözü, "SİZ BANA DAĞ  GEZİSİ DEMİŞTİNİZ AMA BU ARABA GEZİSİ ..." sözü oldu...Bozdağ kasabasına vardığımızda sabah çaylarımızı acele ile içtik ve saat 10.45 de, hemen kasabanın içinden, BOZDAĞ'ın ( 2.159 m) karlı doruklarına doğru tırmanışa gectik.

Tırmanışımızın başlangıcında,  hava, sıcaklık 18 derece ve parçalı bulutluydu.Ormanın içinden çıktıkdan sonra Dik deresi diye bilinen vadi içinden tırmanmaya başladık. Ekip üyelerimizin tamamı ilk kez böyle bir Tırmanış faaliyetine  katılan ANNE ADAYLARI 'ndan oluşuyordu. TOYGAR hemen arkamda zaman zaman da önümde, benim  yönlendirmem ile tırmanışımız her zamanki gibi olağan neşeli seyrinde devam etti. Bozdağ'ın zirvelerinde eriyen karların, minik derelerde minik şelaleler oluşturarak aktığı su sesleri arasında,bazan bir kaya gölgesi bazan da güneş altında dinlenerek sırt hattına ulaştığımız da ekibin göstermiş olduğu performans beni bile hayrete düşürdü. Hele hele TOYGAR'ın tık demeden bu noktaya kadar  ulaşması övgüye değerdi.

Sırt hattında, bir tarafımızda BOZDAĞ ve Gölcük sırtları diğer yanda Salihli ova manzarası ve rota üzerinde  kıştan kalan kar birikintileri içinden tırmanışımız 1.900 m.ye kadar ulaştı.Bu noktadan itibaren kar yapısı ve zirveye yakın noktada rotamızı uzerinde kıştan kalan KAR BALKONU bizi hep dikkatli olmaya zorladı.Ekibimizin  KAR yürüyüşünü ilk kez, üstelik de BOZDAĞ gibi, bölgedeki en ciddi parkurda yapması,malzeme açısından böyle bir tırmanışa hazır olmamaları  bizi de düşündüren en ciddi sebeplerdendi.Onlar için en önemli şeyin o anda zirveye varmak olduğunu bildiğimiz halde fazla riskalıp onları tehlikeye atmamak için 2.070 m. yüksekten geri dönüş kararı aldık. Öyle ya biz onlara hep anlatmadık mı dağcılık ile Maceracılığı karıştırmamak gerek diye... O an hepsinin yaşamış olduğu duyguları en iyi bilenlerdenim.Üzüldüklerini biliyorum... ama alınan kararın ne kadar önemli olduğunu gelecekte bir gün mutlaka anlayacaklar...

Karlardan arınmış bir kaya kutlesinin üzerinde verilen öğle yemeği molası,termoslarla taşınmış sıcak sularla demlenen bir bardak çay ve kahve keyfi,elde bardaklarla izlenen BOZDAĞ manzarası bir anda neşemizi tekrar yerine getirdi.

Bu kez, iniş yolumuzu biraz da uzatarak,sırt hatdından alçalarak kestaneliklere  doğru belirledik. Dik inişin yaşatabileceği sorunları da düşünerek varyantlar çizerek tabana kadar ulaştık.

Bu tırmanışdan önemli dersler cıkarttık ve farklı duyguları aynı anda yaşadık. Birincisi ANNELER günü anısına aramıza katılan tüm dostlarımızın ANNE ve ANNE ADAYLARI olması bize haklı bir gurur yaşattı.

İkincisi, bütün grup üyesi arkadaşlarımız ilk kez bu yüksekliğe, hem de bir DAĞ trımanışı kategorisinde tırmandılar. Tırmanış esnasında yapmış olduğumuz uyarılara dikkatle ve titizlikle uymaları onların gelecekte cok iyi birer ekip uyesi olmaları konusunda önemli bir işaretdi.

Tırmanışın fotograflarını fotograf galerisinde izleyebilirsiniz. Ama Sevgili ELİF yine yapmış yapacağını ve en güzel fotograflarla kendi galerisinde bizden çok önce tırmanışı anlatmış.Teşekkürler ELİF..

Teşekkürler Arkadaşlar... DAĞ faaliyetlerinde aranan en büyük özellik,faaliyeti, planlandığı şekilde tamamlayabilmek ve sorun yaşamadan geri dönüşü gerçekleştirebilmektir.

Ben ,ekip disiplini ve ekip uyumu,arkadaşlık ve paylaşım gibi değerlere verdiğiniz uyumlu cevaplar dolayısıyla ve hepinizi gösterdiğiniz performans nedeniyle yürekten kutluyorum...