Doğa Anayla kucaklaşmaya devam

İzmir ve çevresinde hüküm sürmekte olan soğuk havaya rağmen doğa grubumuzun klavuzluğunda doğayla kucaklaşmak üzere yola çıkanlar, doğa ananın bugünlerde tüm muhteşemliğiyle resmettiği farklı güzellikleri izlemeye doyamıyor. İzmir ve Ege'nin en sevilen sporu olan Doğa yürüyüşlerini kendine has stratejileri ile renklendiren doğa grubumuz ve onlara eşlik eden fotoğrafcı  dostlar birbirinden muhteşem görüntüleri fotoğraf karelerine dönüştürerek şehre keyifle dönüyorlar. Doğa yürüyüşlerinin sadece bir yürüyüş olmadığını, spor yapmanın da ötesinde birbirini tanımayan ve sadece bir pazar sabahında ilk kez bir araya gelen insanların kaynaşması,sosyalleşmesi vebunun da ötesinde doğayla tanışıp kucaklaşması hareketi olma özelliği kazandıran ekip arkadaşlarımıza teşekkürler ediyoruz. Bizi mutlu eden en önemli faktörlerin başında doğa yürüyüşü sporunu sürekli bizim ağzımızdan anlatıp aktarmak yerine bizimle ilk kez bir olup da duygu ve izlenimlerini diğer izleyenlerle paylaşmak noktasında yaşadıklarını kaleme alan arkadaşlarımızın hızla artmaya başlaması gelmekte. Bugünü yaşayan arkadaşlarımızdan Sevgili Oral Dünyalıoğlu arkadaşımız yazmış...Biz de dokunmadan aktaralım istedik

                                                       ***           ***                ****

Şimdiki çocuklar şanslı mı şanssız mı? Benim çocukluğumda “sokakta oyun oynamak” vardı. Siz “sokakta oyun” oynadınız mı? Ben oynadım. Ben bunları niye anlatıyorum durup dururken? Sokakta belli kurallar vardır ama en önemlisi hep beraber oynanırdı. “Abi”ler vardı. O’nların takımına girmeye çalışırdık. Maceralar vardı. Uzak mahallelere gitmek, keşfetmek ve OYUN vardı. OYUNCAKlarımız kısıtlıydı: Tahtadan tüfek, meşin topumuz, bilyeler (meşeler) vardı. Takımdık. Birimize bir şey olduğunda HEP BERABER' dik. Biz 3 silahşörleri hem okuduk hem filmini izledik: “Birimiz hepimiz için, hepimiz birimiz için” felsefesini o zamanlar kafamıza kazımıştık.

Sonra neler oldu? Önce biz büyüdük. Zorlu dönemler gördük, okuduk, kavga ettik ama bir şeyler olduk; meslek sahibi hatta eş ve çocuk sahibi olduk.

Şimdiki çocuklar (1980 sonrası kuşağı) daha çok odasında, evinde kulağında kulaklıkla müzik(?) dinleyen, TV seyreden ama hepsinden önemlisi bilgisayar teknolojisi içinde telefona harmanlanmış durumda. Daha Bencil, oyun oynamasını bilmeyen, TAKIM ruhundan uzak bir kuşak var arkalarımızda.

Ama PATİKATREK diye bir grup var. İşte TAKIM… İşte 3 Silahşörlerin sık sık söylediği gibi “Hepimiz birimiz için; birimiz hepimiz için” uygulaması. Osmaniye-Bayramlı doğa yürüyüşü soğuk ve İzmir’in meşhur ayazı ile başladı. Dünden yorgun ama mutlu arkadaşlarımız vardı ki bu nedenle sessizdiler. Kemalpaşa’dan aldığımız kahvaltılık malzemeler ve  Bayramlı’daki kahvaltı sonrasından başlayan talihsizlik (?) işte yukarıdakileri anmama neden oldu. Ekibin en değerli arkadaşları o talihsizliği esprili hale getirmeyi başardı. Hani dedim ya “…soğuk ve İzmir’in meşhur ayazlı …” günü sıcak ve neşeli hale geldi. Ekip buna denir işte. O buz dağı, kar ağaçları, buzullar, sarkıtlar kısaca kışın ormana ettiklerini sanki İzmir Fuarı’nı gezdirir gibi gösteren o ekip başları Zeynel, Necmi, Mehmet, Ersin… (daha çok isim sayabilirim) teşekkür ederim.

Ekip, yürüyüş harika; doğa harika… Ateş harika, sucuk-ekmek harika... Dağ-orman-kar-buz harika… Fotoğraf çekmek harika… Arkadaş edinmek, dağın köyündeki köylüler, kahvehaneler, sohbetler harika… Haftaya neredeyiz? Haftaya neresi için kimlerle harika diyeceğiz?

Güncel bir doğa yürüyüşü programına katılmak için

Oral Dünyaoğulları